50 sene gibi

Kapat' Allah Aşkına! Arnavut kaldırımları ayağımı acıtıyor. Yeni yollar bulamazsın mısın?

Kanepenin üzerine baygın halde uzanmış etrafını seyrediyordu. Tam 50 sene öncesini.Yansıtmıştı, sümbül işlemeli yırtık perdenin kenarından. Tam da Selanik Türküsüne benzer şeyler mırıldanırken gözleri açık gitmişti zavallı.Bedbaht alın yazısı, koca adamın zevki sefasına gözünü dikmişti. Diğer gözüne de doktorlar katarakt etmişti.

Görmüyordu. Iıı duymuyordu galiba. Duymadığı için öfkeli,görmediği için huysuz ve yaşamadığı için hep mutsuzdu.

Eğer 50 sene öncesine kadar her şey böyle olmasaydı ?

Keşke başka başka büyüseydim dedi yarı uyanık zihni. Ah! Zillet bir mezarlıkta doğmasaydı çocukluğum. Ben... Nasıl görünüyor olurdum? Acaba diyordu kendince, farklı olur muydu elindeki çizgiler? Zeytin ağacına benzer miydi kökleri? Hey! Öfkeden deliye dönmüş sinir küplerine ve alnındaki derin çizgilere çok alışmıştı, yoksa onlar da yok olur muydu ki? Kafasını sallaya sallaya gelen sarhoş bir serseri üzerine yürümeseydi tüm bu olanlar olmayacaktı işte. Kenan Amca olamazdı o zaman. Adı Sarp olurdu ve kendi adını yazabilirdi imzasının altına. Belki okuma yazma da bilirdi ya da bir öğretmen olurdu. Evet! Harika bir öğretmen olurdu. Dudaklarının kenarı ve beyaz bıyıkları aynı anda gülümsediler bu fikre. Sarp Öğretmen.Sert olmazdı çocuklara, asla. Onlara şey derdi. Çocuklar, hepiniz ileride çok iyi yerlerde olabilirsiniz hatta çok da para kazanabilirsiniz. Ama merhametli olmayı unutmayın. Yolda bir gariban gördün mü? Ne olursa olsun onu görmeden geçmeyin.Emi çocuklarım...

Yıllarca yırtık perdenin süsüne akıttı gözyaşlarını Kenan Amca. Sonra bildiği üç duayı okudu.

Arkadan bağırdı toplanan hasbihal

Kapat! gözlerini diye.

Kapat!

Ayten Nine en arkadan seslendi.

Sen bakma onlara , Çok yaşa Kenan!